پاپیون یک نوار پارچه ای است که دو سر آن به صورت متقارن و به شکل پروانه ای به روی یقه و دور گردن گره می خورد. این پوشش اغلب از ابریشم، پلی استر و پنبه ساخته شده و کاربرد برخی از پارچه ها مانند پشم کم تر رایج است. در برخی منابع از پاپیون به عنوان یک نوع کراوات یاد می کنند، اما دقیقاً مشخص نیست که پاپیون از تکامل کراوات به وجود آمده یا پیش از پیدایش آن وجود داشته است.
به منظور کشف این حقیقت نیاز است تا برخی نظرات مطرح شده در این باره را مورد مطالعه قرار دهیم. همان طورکه پیش از این اشاره کردیم، آن چه در منابع تاریخی ایران باستان، به عنوان “فر” یا “دیهیم”، یکی از نماد های مذهبی ایرانیان معرفی شده؛ همان کراوات یا دستمال گردن است که به صورت حلقه سلطنت و تزیینات لباس و تاج شاهان و ایزدان پارسی در آثار باستانی دیده می شود. در برخی آثار “فر” یا “دیهیم” به شکل پاپیون یا بال پروانه بر گردن پادشاه و ایزدان نمایان است. یکی از بهترین نمونه ها در این زمینه، نقش برجسته ی تاج گذاری اردشیر دوم؛ نهمین شاه ساسانی است (آورزمانی، 1392: 41). در مرکز این نقش برجسته، شاه ساسانی با صورتی سه رخ و بدنی تمام رخ ایستاده و در حالی که دست چپ را بر روی قبضه شمشیر قرار داده، با دست راست، حلقه روبان داری با یک پاپیون را از اهورامزدا می‌گیرد. در قسمت جلو کمربند شاه نیز پاپیونی آویخته شده است.
منبع: سایت نیکو دل
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.